Świadectwo Pawła
W przeciwieństwie do św. Jana, św. Paweł (wcześniej Szaweł) był zaciętym przeciwnikiem i prześladowcą chrześcijan do czasu aż objawił mu się w widzeniu Jezu. Wiele lat później św. Paweł pisze do Kolosan, czego dowiedział się o tożsamości Jezusa:
„On jest obrazem Boga niewidzialnego i pierworodnym wszelkiego stworzenia. Przez niego bowiem wszystko zostało stworzone… Wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko istnieje dzięki niemu”. (Kol 1,15-17 UBG).
W tym fragmencie św. Paweł mówi o kilku ważnych rzeczach:
- Jezus jest dokładnym obrazem Boga
- Jezus jest „pierworodnym” stworzenia
- Jezus stworzył wszystko
- Jezus jest powodem stworzenia
- Jezus istniał przed wszystkim
- Jezus scala stworzenie
Co oznacza „dokładny obraz Boga”? Bruce zauważa: „Nazwanie Chrystusa obrazem Boga jest równoznaczne z powiedzeniem, że w Nim objawiła się istota i natura Boga – w Nim niewidzialne stało się widzialne.”[9] Bóg widzialny w Chrystusie jest zbieżny z obrazem przedstawionym w słowach Jezusa skierowanych do Filipa: „Kto mnie widzi, widzi i mego Ojca!” (J 14,9).
„Greckie słowo „pierworodny” (prototokos) z wersu 15 oznacza bardziej „pierwszeństwo” niż „późniejsze urodzenie” w rozumieniu czasu.[10] Według Bruce’a św. Paweł odnosi się do „preegzystencji Chrystusa i Jego kosmicznego uczestnictwa w tworzeniu, które „wskazuje nie tylko na pierwszeństwo Jezusa, ale także na Jego prymat.”[11] Wyjaśnia to wers 16, który mówi nam, że wszystko we wszechświecie zostało stworzone zarówno przez Jezusa Chrystusa, jak i dla Niego.
W wersie 17 Jezus jest przedstawiony jako wieczny Chrystus podtrzymujący stworzenie. Św. Paweł twierdzi zatem, że każdy atom, każdy łańcuch DNA i miliardy galaktyk są utrzymywane jako całość mocą Jezusa Chrystusa. Jezus jest tym, od którego wszystko pochodzi, tym dla którego wszystko zostało stworzone i tym który wszystko scala.
Świadectwo Hebrajczyków
Zawarty w Nowym Testamencie List do Hebrajczyków[12] również objawia Jezusa jako Stwórcę wszystkiego. Początkowy fragment Listu odzwierciedla słowa Pawła skierowane do Kolosan:
„Bóg, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków; W tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swego Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego też stworzył światy; Który, będąc blaskiem jego chwały i wyrazem jego istoty i podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z naszych grzechów przez samego siebie, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach”. (Hbr 1,1-3a)
Podobnie jak objawiają apostołowie Jan i Paweł, autor Listu do Hebrajczyków mówi nam, że zanim Jezus stał się człowiekiem, Bóg stworzył poprzez niego wszechświat. Hebrajczycy ujawniają Jezusa Chrystusa również jako Tego, który go podtrzymuje.
Werset 3 mówi o Jezusie jako „będącym blaskiem Jego chwały i wyrazem Jego istoty.”[13] Grecki zapis w tym miejscu brzmi, że „Syn jest blaskiem, promieniowaniem Bożej chwały.”[14] Użyte tutaj stwierdzenie, że Jezus jest „blaskiem i wyrazem” nieskończonego Boga, potwierdza, że apostołowie wierzyli, że Jezus jest w pełni Bogiem.
Następnie autor Listu do Hebrajczyków mówi nam, że Jezus nie tylko przewyższa proroków, ale także stoi o wiele wyżej od aniołów.
„I stał się o tyle wyższy od aniołów, o ile znamienitsze od nich odziedziczył imię” (Hbr 1,4).
John Piper wyjaśnia, dlaczego Jezus stoi znacznie powyżej aniołów:
„Żaden anioł w niebie nigdy nie otrzymał takiego uhonorowania i uczucia, jakie Syn otrzymał od wieczności, od swego Ojca. Mimo swojej wielkości i wspaniałości, aniołowie nie rywalizują z Synem… Syn Boży nie jest aniołem – nawet najwyższym archaniołem. Raczej Bóg mówi: „Niech mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boga” (Hbr 1,6). Syn Boży jest godny całego uwielbienia, jakie mogą Mu dać zastępy niebios, nie wspominając o naszym.”[15]
Autor Listu do Hebrajczyków następnie objawia bóstwo Jezusa:
„Lecz do Syna mówi: Twój tron, o Boże, na wieki wieków, berłem sprawiedliwości jest berło twego królestwa.” (Hbr 1,8 UBG)
Dalej w Liście do Hebrajczyków dowiadujemy się: „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki”, co jest wyraźnym stwierdzeniem o Jego wiecznej Boskości (Hbr 13,8). Stworzona istota nie jest taka sama w dniu dzisiejszym jak wczorajszym, ponieważ byłby czas, kiedy nie istniała. Trudno interpretować powyższe fragmenty w Liście do Hebrajczyków jako coś innego niż fakt, że to Jezus jest Bogiem, o którym mowa w Starym Testamencie, który wraz ze swoim Ojcem i Duchem Świętym stworzył wszechświat.
Apostołowie musieli być wstrząśnięci, gdy dowiedzieli się, że Ten, którego widzieli krwawiącego i zawieszonego na rzymskim krzyżu, jest Tym samym, który stworzył drzewo, z którego krzyż ten został zrobiony, jak również ludzi, którzy Go do niego przybili.
Kliknij, aby przejść do strony 5/5 artykułu „Czy Apostołowie wierzyli, że Jezus jest Bogiem?”