Wczesne źródła chrześcijańskie
Naszą drugą wskazówką jest ogromna liczba wczesnochrześcijańskich listów, kazań, komentarzy i wyznań dotyczących Jezusa jako zmartwychwstałego Pana. Pojawiły się już pięć lat po jego ukrzyżowaniu. Chociaż wiele pism spłonęło na mocy edyktu cesarza rzymskiego Dioklecjana, tysiące z nich ocalało.
Liczba tych dokumentów jest imponująca; odkryto ponad 36 000 kompletnych lub częściowych pism, niektóre z I wieku.[10] Ich słowa mogłyby powtórzyć praktycznie cały Nowy Testament, z wyjątkiem kilku wersetów.[11]
Jak się to ma do Ewangelii Barnaby? Zauważyliśmy już, że istnieją tylko dwa cytaty z niej z okresu przed piętnastym stuleciem i wątpliwe jest, aby były to odniesienia do „Ewangelii Barnaby”, o której mowa.[12]
Najwcześniejsze pisma poza Nowym Testamentem pochodziły od ludzi, którzy znali Pawła, Piotra, Jana oraz innych apostołów i podążali za nimi. Ci przywódcy wczesnego kościoła nie byli naocznymi świadkami Jezusa, ale dowiedzieli się o nim od tych, którzy go rzeczywiście widzieli i słyszeli. Co istotne, ich pisma potwierdzają wiele szczegółów Nowego Testamentu na temat Jezusa, w tym jego ukrzyżowanie i zmartwychwstanie.
Najważniejsze z tych wczesnych pism poza Nowym Testamentem pochodzą od Klemensa Rzymskiego, Ignacego Antiocheńskiego i Polikarpa ze Smyrny.
W 96 roku n.e. Klemens Rzymski napisał długi list do kościoła w Koryncie, w którym cytował Mateusza, Jana i I List do Koryntian. Niektórzy wierzą, że to on jest Klemensem wspomnianym przez Pawła w Liście do Filipian 4,3. Ponieważ list Klemensa został napisany w roku 96 n.e., te trzy księgi musiały być wcześniej napisane.
Około roku 110 n.e. Ignacy Antiocheński, uczeń apostoła Jana, napisał sześć listów do kościołów i jeden do biskupa Polikarpa, w których odwołuje się do sześciu spośród listów Pawła.
Polikarp ze Smyrny, również uczeń apostoła Jana, odwołuje się do wszystkich 27 ksiąg Nowego Testamentu w swoim liście do Filipian (110-135 n.e.). Dlatego ewangelie musiały istnieć w I wieku, w czasie gdy niektórzy naoczni świadkowie (w tym Jan) nadal żyli.
Zauważyliśmy, że nie istnieje tak wczesne odniesienie do Ewangelii Barnaby.
Wczesne kopie rękopisów
Naszą trzecią wskazówką jest bogactwo wczesnych rękopisów Nowego Testamentu, które pomogły uczonym określić przybliżony czas, w jakim zostały pierwotnie stworzone. Archeolodzy odkryli ponad 5 600 odręcznie sporządzonych egzemplarzy Nowego Testamentu w oryginalnej grece, z czego niektóre były kompletnymi księgami, a niektóre zaledwie fragmentami. Uwzględniając inne języki, jest ich ponad 24 000.[13]
Całkiem oczywiste jest, że 5 600 do 3 to ogromna przewaga liczbowa Nowego Testamentu pod względem rękopisów. Ponadto archeolodzy odkryli fragmenty Nowego Testamentu, które datowane są na pokolenie lub dwa po Chrystusie, w porównaniu z późniejszą o setki lat Ewangelią Barnaby.
Na początku XX wieku w Egipcie odkryty został fragment Ewangelii Jana (a konkretnie papirus P52: Jan 18,31-33) datowany na lata 117-138 n.e. Znany biblijny uczony Bruce Metzger zauważył znaczenie tego niezwykłego odkrycia:
Podobnie jak Robinson Crusoe, który widząc zaledwie jeden ślad na piasku, doszedł do wniosku, że inna dwunożna istota ludzka przebywa z nim wyspie, tak samo papirus P52 [oznaczenie fragmentu] udowadnia istnienie i stosowanie czwartej Ewangelii w pierwszej połowie drugiego wieku… “[14]
Odkrycie tego fragmentu oznacza, że w ciągu jednego pokolenia od czasów napisania przez Jana jego Ewangelii, jej kopia migrowała aż z Azji Mniejszej do Egiptu.
Istnieje wiele innych wczesnych rękopisów datowanych od końca II wieku do IV i V wieku. W różnych muzeach zachowały się całe księgi Nowego Testamentu datowane na lata 200-1500 n.e. (Bodmer Papyri).[15]
Jeszcze wcześniejszy papirusowy fragment ze Zwojów znad Morza Martwego (7Q5) został zidentyfikowany przez paleografa jako fragment Ewangelii Marka datowany na ok. 50 r. n.e., znacznie wcześniej niż fragment Ewangelii Jana na papirusie P52.
Profesor specjalizujący się w Nowym Testamencie, Daniel B. Wallace, który studiował fragment Zwojów znad Morza Martwego, zgadza się, że pochodzi on z I wieku.[16] Chociaż istnieje debata na temat tego fragmentu, zbiorowe dowody z innych rękopisów zdecydowanie wskazują na napisanie Nowego Testamentu w I wieku.
Kliknij tutaj, aby przejść do strony 7/7 artykułu: „Ewangelia Barnaby: Tajemna Biblia?”