Konsensus uczonych

Przed tymi odkryciami niemieccy krytycy z przełomu XIX i XX wieku twierdzili, że Nowy Testament został napisany przez nieznanych autorów w II wieku. Ale ten nowy dowód ujawnia, że wszystkie jego księgi zostały napisane w I wieku. Historyk Paul Johnson pisze:

Wyznawanego na przełomie XIX i XX wieku poglądu, że Nowy Testament jest zbiorem późnych i mocno wyimaginowanych zapisów, nie można było już dłużej poważnie traktować. Nikt nie wątpi, że listy św. Pawła, najwcześniejsze zapisy chrześcijańskie, są autentyczne, ani nie datuje ich na okres późniejszy niż lata 50 n.e.[17]

Archeolog William Albright doszedł do wniosku, że cały Nowy Testament został napisany „zdecydowanie prawdopodobnie pomiędzy około 50 a 75 rokiem n.e.”[18]

Naukowiec z Cambridge John A. T. Robinson argumentuje za nawet wcześniejszymi datami. Uważa, że większość Nowego Testamentu została napisana między 40 a 65 rokiem n.e.[19] Robinson opiera swój wniosek przede wszystkim na fakcie, że wszystkie księgi Nowego Testamentu milczą na temat zniszczenia Jerozolimy. Takie kluczowe wydarzenie z pewnością byłoby przez nich wspomniane, gdyby nastąpiło przed ich spisaniem.

Kolejnym dowodem na wczesne datowanie jest to, że śmierć Piotra i Pawła w 66 roku n.e. nie została wspomniana w żadnej księdze. W Nowym Testamencie zawarto niewiarygodną ilość szczegółów o ich życiu, dlaczego zatem nie o ich śmierci? To przekonuje wielu uczonych, że ich śmierć nie nastąpiła jeszcze w czasie powstawania zapisów.

Większość współczesnych naukowców zgadza się, że listy Pawła zaczynają się na początku lat 50 n.e., a Ewangelie synoptyczne (Mateusza, Marka i Łukasza) zostały napisane od początku do połowy lat 60 n.e.[20] Szacunki dotyczące innych ksiąg wahają się od 40 do 95 roku n.e., ale konsensus jest taki, że wszystkie dzieła Nowego Testamentu powstały w I wieku.

Wnioski te oznaczają, że relacje Nowego Testamentu na temat Jezusa były pisane od siedmiu do 30 lat po jego śmierci, kiedy żyło tysiące naocznych świadków mogących zaświadczyć o fałszywym świadectwie, gdyby nie było ono zgodne z prawdą. A jednak nie istnieje takie zakwestionowanie relacji naocznych świadków.

Dowody na wiarygodność Nowego Testamentu przewyższają wszystkie inne dotyczące historii starożytnej. John A. T. Robinson pisze: „Bogactwo rękopisów, a przede wszystkim wąski przedział czasu między napisaniem a najwcześniejszymi zachowanymi kopiami, czyni go zdecydowanie najlepiej poświadczonym starożytnym tekstem na świecie.”[21]

Nowy Testament ma w rzeczywistości o wiele więcej rękopisów datowanych znacznie wcześniej niż Ewangelia Barnaby, co pokazuje poniższe zestawienie.

Porównaj Nowy Testament i Ewangelię Barnaby

BADANIA WIARYGODNOŚCI	NOWY TESTAMENT	EWANGELIA BARNABY
Data oryginału	40-95 n.e.	400-1500 n.e.
Najwcześniejsze zweryfikowane kopie	117-138 n.e.	400-1500 n.e.
Przedział czasu od oryginału	22-98 lat	Nieokreślony
Liczba lat po Chrystusie	7-30	370-1470
Liczba rękopisów w oryginalnym języku	Ponad 5 600	Brak
Liczba rękopisów we wszystkich językach	Ponad 24 000	3
Cytaty w innych historycznych dokumentach	Ponad 36 000	2

Wniosek

Podczas gdy „tajemna Biblia” zwana Ewangelią Barnaby została napisana 400-1500 lat po Chrystusie, większość uczonych sądzi, że Ewangelie Mateusza, Marka, Łukasza i Jana zostały napisane w I wieku, w ciągu jednego pokolenia od jego życia.

Kiedy czyta się Nowy Testament, jasnym się staje, że pisarze dokładali wszelkich starań celem wiernego przedstawienia życia, słów i wydarzeń otaczających Jezusa. Łukasz, autor zarówno Ewangelii Łukasza, jak i Księgi Dziejów Apostolskich, ujmuje to w ten sposób:

„Ponieważ wielu podjęło się sporządzić opis tych wydarzeń, co do których mamy zupełną pewność; Tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa; Postanowiłem i ja, który to wszystko od początku dokładnie wybadałem, opisać ci to po kolei, zacny Teofilu; Abyś nabrał pewności co do tego, czego cię nauczono.”[22]

Wczesne zapisy Nowego Testamentu mocno sugerują, że możemy dowiedzieć się, czego Jezus nauczał i jaki naprawdę był ze słów osób, które go znały, naocznych świadków. Jeden z naocznych świadków, apostoł Piotr, napisał:

„Gdyż daliśmy wam poznać moc i przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa, nie podążając za zręcznie wymyślonymi baśniami, ale jako naoczni świadkowie jego wielkości”.[23]

Piotr i inni naoczni świadkowie odważnie głosili „Jezusa jako Pana”, ryzykując utratę życia. Być może dziedzictwo ich niezachwianego oddania jest najbardziej przekonującym dowodem na to, że to Nowy Testament, a nie Ewangelia Barnaby, przedstawia prawdziwego Jezusa.

Czy Jezus naprawdę powstał z martwych?

Naoczni świadkowie Jezusa Chrystusa mówili i zachowywali się, jakby rzeczywiście wierzyli że po śmierci przez ukrzyżowanie fizycznie powstał z martwych. Jeśli się mylili, chrześcijaństwo powstało na kłamstwie. Jeśli się nie mylili, taki cud uzasadniałby wszystko, co Jezus mówił o Bogu, o sobie i o nas.

Ale czy należy traktować zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa tylko w kategoriach wiary? Czy istnieją na to konkretne dowody historyczne? Kilku sceptyków podjęło się zbadania źródeł historycznych, aby udowodnić, że zmartwychwstanie nie miało miejsca. Co odkryli?

Kliknij tutaj, aby podzielić się z nami, czy ten artykuł okazał się pomocny.

Kliknij tutaj, aby przyjrzeć się dowodom na najbardziej fantastyczne twierdzenie, jakie kiedykolwiek zostało wygłoszone – zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa! Kim jest prawdziwy Jezus?