Czy Nowy Testament jest relacją naocznego świadka?
Czy zatem księgi Nowego Testamentu zostały napisane wystarczająco wcześnie, aby być relacjami naocznych świadków? Jeśli tak, to musiały zostać napisane w I wieku. Zbadajmy dowody i porównajmy datowanie Nowego Testamentu z tym, co odkryliśmy w przypadku Ewangelii Barnaby.
Historia dostarcza wskazówek dotyczących daty powstania 27 ksiąg Nowego Testamentu z trzech podstawowych źródeł:
- Świadectwo wrogów Kościoła
- Wczesne źródła chrześcijańskie
- Wczesne kopie rękopisów
Pierwszą wskazówką jest częściowa lista ksiąg Nowego Testamentu sporządzona przez wrogów Kościoła, zwanych heretykami. Jako odstępcy od Kościoła, heretycy nie zadawaliby sobie trudu uzgadniania z przywódcami Kościoła kwestii autorstwa lub datowania Nowego Testamentu. Jednak dwaj pierwsi heretycy, Marcjon i Walentyn, przypisali apostołom autorstwo kilku ksiąg i fragmentów Nowego Testamentu.
W roku 140 n.e. heretyk Marcjon wskazał 11 z 27 ksiąg Nowego Testamentu jako autentyczne dzieła apostołów.
Mniej więcej w tym samym czasie inny heretyk, Walentyn, nawiązuje do szerokiej gamy tematów i fragmentów Nowego Testamentu.
Powyższe pokazuje nam, że do połowy II wieku wiele ksiąg Nowego Testamentu było już od jakiegoś czasu w obiegu. Nawet heretyccy „odstępcy” przyjęli te relacje Nowego Testamentu jako relacje apostołów będących ich naocznymi świadkami.
Kliknij tutaj, aby przejść do strony 6/7 artykułu: „Ewangelia Barnaby: Tajemna Biblia?”