Apostoł Piotr kazał wierzącym myśleć o sobie jako o części budynku z Jezusem jako „głównym kamieniem węgielnym”.
„Wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia (…) Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym” (1 P 2, 5–9).
Bóg mówi o Tobie jako o jednym ze swoich dzieci wspaniałe rzeczy. Mówi, że Ty i wszyscy inni wierzący jesteście:
- żyjącymi kamieniami w Jego duchowej świątyni;
- wybranym plemieniem;
- królewskim kapłaństwem;
- narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym.
Kolor Twojej skóry, Twoja inteligencja, uroda, płeć bogactwo czy status społeczny nie mają znaczenia – wraz ze wszystkimi wierzącymi wszystkich czasów jesteś częścią ciała Chrystusa. Jesteś pełnoprawnym obywatelem kraju Boga – Nieba! (Patrz Ef 2, 19).
Twoje przemyślenia:
Lokalne ciało Chrystusa
Wraz ze wszystkimi chrześcijanami wszystkich czasów tworzysz ciało Chrystusa – Kościół. Pismo Święte „kościołem” nazywa również lokalne zgromadzenie wiernych.
Jezus złożył obietnicę Tobie i mnie. Kiedy gromadzimy się, skupiając się na Jezusie, On jest z nami: „Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18, 20).
Wczesny kościół
Dzieje Apostolskie opisują powstawanie wczesnych kościołów, które spotykały się głównie w domach. Listy Nowego Testamentu są instrukcją napisaną do tych kościołów przez apostołów. Wszystko, co Duch Święty nakazał i polecił wczesnych wierzących, odnosi się również do dzisiejszego kościoła.
Zaangażowanie wczesnego kościoła było tak silne, a miłość jego członków do siebie tak wielka, że w ciągu 300 lat chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się na całe Cesarstwo Rzymskie. Jezus użył go, by zmienić świat!
Przykład wczesnego kościoła
Aby zrozumieć, jak bardzo wcześni chrześcijanie byli sobie oddani, przeczytaj Księgę Dziejów Apostolskich w Nowym Testamencie.
P: Co najbardziej przemawia do Ciebie w Księdze Dziejów Apostolskich?
__________________________________________________
P: Jak ważni byli inni wierzący dla Pawła, Piotra i innych Apostołów?
__________________________________________________
P: Jak ważni są dla Ciebie inni wierzący?
__________________________________________________
P: Co robisz, aby rozwijać relacje z innymi wierzącymi?
___________________________________________________
Łączenie się
Jednym z głównych powodów, dla których tak wielu chrześcijan poddało się, jest to, że odizolowali się od innych wierzących. Paweł powiedział początkującym chrześcijanom, że każdy z nich był istotną „częścią ciała Chrystusa”.
Każda część Twojego ciała jest ważna. Jeśli boli cię mały palec u nogi, może to zepsuć Ci cały dzień. Niewidzialne części, takie jak serce, wątroba i nerki są ważne dla życia całego organizmu. Podobnie jest z ciałem Chrystusa.
Przeczytaj 1 Kor 12, 14–27 i zapisz, co Paweł powiedział o każdej części „ciała”:
P: Kto jest „GŁOWĄ”?
___________________________________________________
P: Kto jest „CZŁONKAMI”?
____________________________________________________
P: Czy któreś „CZŁONKI” są nieważne?
_____________________________________________________
P: Jakie są najważniejsze „CZĘŚCI”? (werset 22)
______________________________________________________
Kiedy masz więź z innymi wierzącymi, którzy wzrastają w Chrystusie, zachęcacie się nawzajem i „rozpalacie” w sobie wzajemnie wiarę. Lubicie swoje towarzystwo i razem budujecie ważne relacje.
Łączenie się z innymi wierzącymi w imię Chrystusa jest podobne do gorących węgli, które, gdy są razem, ogrzewają się nawzajem. Jednak węgiel, który jest oddzielony od innych, wkrótce stanie się zimny. Jeśli nie uczęszczasz jeszcze do kościoła, który jest skupiony na Chrystusie i uczy Pisma Świętego, poproś Boga, aby Cię do niego zaprowadził. On pomoże Ci znaleźć ten właściwy.
Wyjątkowe dary
Jesteś wyjątkowym dziełem Boga. Bóg dał Ci wyjątkowe dary, które są potrzebne w ciele Chrystusa. W 1 Kor 12, 4–11 Paweł mówi kilka istotnych rzeczy o Twoich darach:
P: Kto dał Ci te dary? (werset 11)
_________________________________________________
P: Który z darów jest najważniejszy? (wersety 21–23)
__________________________________________________
P: Przed czym Cię ostrzega? (werset 25)
___________________________________________________
P: Co masz zrobić dla innych? (werset 26)
____________________________________________________
Niestety, wielu pozostawia zadanie wykonywania Bożej pracy tym, którzy otrzymali bardziej oczywiste dary, takie jak dar przemawiania. Jednak Słowo Boże jasno mówi, że każdy dar jest istotny dla Jego Królestwa.
Całe ciało Chrystusa jest upoważnione i obdarzone darami, aby dokonać nakazu misyjnego Jezusa, aby „iść i głosić Dobrą Nowinę”.
W pewnym sensie Twoja rola w kościele jest podobna do roli gracza w koszykówce, siatkówce czy piłce nożnej. Jeśli każdy zawodnik nie wykorzysta swoich umiejętności i talentu do gry, drużyna może przegrać. Aby wygrać, każdy zawodnik musi dobrze wykonywać swoją pracę. On obdarował Cię, abyś mógł/mogła odegrać swoją rolę w budowaniu Królestwa Bożego.
Klucz do relacji pełnej miłości
Jezus zna Twoje serce. Zna trudności, jakie wszyscy czasem mamy ze sobą nawzajem. Jako ludzie wszyscy jesteśmy kuszeni, aby plotkować, osądzać, złościć się i oskarżać siebie nawzajem.
A jednak Jezus naprawdę pragnie, abyśmy się wzajemnie miłowali i wzorowali się na Jego miłości do świata. Przeczytaj, co powiedział swoim uczniom w ostatnich komentarzach do nich:
„Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13, 34–35).
Ile razy zawiedliśmy Jezusa, nie przestrzegając tego przykazania? Niestety, o wiele za często.
Miłość jest kluczem do wszystkich naszych relacji… ale jak ją zdobyć? Bóg daje nam odpowiedź w liście Pawła do Tymoteusza: „Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia” (2 Tm 1, 7).
P: Zgodnie z tym wersetem, skąd pochodzi miłość?
____________________________________________________
Słowo Boże mówi, co tak naprawdę oznacza miłość i jakie owoce przynosi ona w Twoich codziennych kontaktach z innymi. (Przeczytaj Gal 5, 22).
Kościół w Koryntii był pełen „niemowląt”, których Paweł nazywał „cielesnymi”. Zaakceptowali miłość Chrystusa do nich, ale siebie nawzajem traktowali w dużej mierze z egoistycznego punktu widzenia. Byli zazdrośni, ciągle sobie doskwierali i kłócili się (1 Kor 3, 1–4).
P: Co według Ciebie jest rozwiązaniem w przypadku takiego zachowania?
______________________________________________________
Paweł powiedział Koryntianom, jak wygląda miłość Chrystusa, gdy jesteśmy kontrolowani przez Ducha Świętego:
„Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą, nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego, nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma” (1 Kor 13, 4–7).
Przeczytaj cały trzynasty rozdział 1 Kor i zapisz swoje przemyślenia:
Pamiętasz, kiedy uczyliśmy się o Duchu Świętym? To Duch Święty daje Ci moc, by przez wiarę kochać miłością Chrystusa. Nie możesz jej sam generować. Miłość jest wynikiem trwania w Chrystusie.
Kochanie poprzez wiarę
Corrie ten Boom była jedną z niewielu kobiet, które przeżyły tortury i upokorzenie Ravensbruck – hitlerowskiego obozu koncentracyjnego podczas II wojny światowej.
Wiara Corrie w Chrystusa pozostała silna, nawet w czasach degradacji, kiedy to wraz z pozostałymi kobietami musiała przejść nago przed krzyczącymi strażnikami obozu.
Wojna się skończyła, a Corrie poświęciła się mówieniu w kościołach o miłości i przebaczeniu Chrystusa.
Pewnego dnia podczas nabożeństwa w Monachium Corrie zobaczyła esesmana, który był strażnikiem obozu, gdy wraz z innymi kobietami była zapędzana pod prysznic jak bydło.
Corrie wspomina ten incydent w swojej książce Bezpieczna kryjówka:
„Podszedł do mnie. «Jakże jestem wdzięczny za Twoją wiadomość… myśl, że jak mówisz, On zmył wszystkie moje grzechy!»
Wyciągnął rękę, by potrząsnąć moją. A ja, chociaż tak często głosiłam
potrzebę przebaczania, trzymałam rękę przy sobie. Nawet gdy gniewne, mściwe myśli gotowały się we mnie, wiedziałam, że są grzeszne. Jezus Chrystus umarł za tego człowieka, czy miałam zamiar prosić o więcej?
«Panie Jezu», modliłam się, «przebacz mi i pomóż mi mu przebaczyć».
Próbowałam się uśmiechnąć i wyciągnąć rękę. Nie mogłam. Nie czułam nic, nawet najmniejszej iskry ciepła czy dobroczynności. Zmówiłam cichą modlitwę. «Jezu, nie mogę mu wybaczyć. Daj mi swoje przebaczenie».
Gdy uścisnęłam jego rękę, wydarzyło się coś niesamowitego. Z mojego ramienia wzdłuż ręki i przez dłoń płynął do niego prąd, podczas gdy w moim sercu rozkwitła miłość do tego nieznajomego, która prawie mnie przerosła.
I tak odkryłam, że uzdrowienie świata nie zależy od naszego przebaczenia, lecz od Jego dobroci.
Kiedy mówi nam, byśmy kochali naszych nieprzyjaciół, daje nam wraz z przykazaniem samą miłość”. (Bezpieczna kryjówka, Fleming H. Revell Co.)
Niezależnie od tego, jak bardzo Corrie się starała, nie miała w sobie mocy, by kochać byłego wroga, który ją upokorzył.
Ale ona wiedziała, że Chrystus nakazał jej kochać wszystkich, nawet wrogów.
Przez wiarę Corrie wyznała swój grzech i zwróciła się do Boga. Jej wiara doprowadziła do mocy posłuszeństwa. Jej posłuszeństwo spowodowało wielką radość i pokój, który przychodzi tylko wtedy, gdy trwamy w Chrystusie.
P: Czy w Twoim życiu są osoby, którym nie możesz wybaczyć?
___________________________________________________
Spędź trochę czasu sam na sam z Bogiem, aby wyznać swoją niezdolność do przebaczania i poprosić Ducha Świętego, by przebaczył innym przez Ciebie. Jeśli będziesz trwać w Jezusie, On da Ci moc!
P: Jezus był najlepszym przykładem przebaczania innym. Komu przebaczył w Łk 23, 34?
___________________________________________________
Dołączenie do innych
Jeśli nie masz jeszcze kontaktu z innymi osobami, które kochają Jezusa Chrystusa, tracisz najlepszy dar od Boga w Twoim życiu. Bóg chce, abyśmy byli częścią ciała, w którym wykorzystujemy nasze dary do budowania Jego Królestwa.
Jak zacząć:
- Poproś Boga, aby skierował Cię do innych wierzących.
- Uczęszczaj do kościoła, w którym naucza się Pisma Świętego i dociera do innych wierzących.
- Dołącz do małej grupy studiującej Pismo Święte i modlącej się.
- Użyj swoich darów, aby dotrzeć do innych dla Chrystusa.
- Znajdź dojrzałego wierzącego, który będzie Cię „nauczał”.
- Poproś Boga o kogoś, kto może być Twoim uczniem.
„Jeżeli zaś chodzimy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wtedy mamy jedni z drugimi współuczestnictwo” (1 J 1, 7).
P: Przeczytaj Hbr 10, 24–25. Jak możesz odnieść te wersety do swojego życia?
____________________________________________________