Dlaczego ten ruch wygrał?

W końcu Morison był zdumiony faktem, że „niewielki, nieliczący się ruch był w stanie zwyciężyć nad władzą sprytnie sprawowaną przez żydowski establishment, jak również potęgą Rzymu. Jak wyjaśnia:

W ciągu dwudziestu lat twierdzenie tych galilejskich chłopów wprowadziło zamęt w żydowskim kościele… W niespełna pięćdziesiąt lat zaczęło zagrażać pokojowi Cesarstwa Rzymskiego. Powiedziawszy już wszystko, co można powiedzieć […] stoimy w obliczu największej tajemnicy ze wszystkich. Dlaczego ten ruch wygrał?”[20]

Według wszelkich prawideł, gdyby nie zmartwychwstanie, chrześcijaństwo powinno było umrzeć na krzyżu, gdy uczniowie uciekli ratując swoje życie. A jednak apostołowie zaczęli ustanawiać coraz bardziej rozrastający się ruch chrześcijański.

Niezależnie od tego, czy wierzy się w zmartwychwstanie Jezusa, to jasne, że „coś się wydarzyło” po jego śmierci. Zdecydowanie miało to duży wpływ na nasz świat. Poproszony o wskazanie osoby, która pozostawiła po sobie największą spuściznę w dziejach, historyk H. G. Wells, będący niechrześcijańskim uczonym, odpowiedział: „Według tych kategorii na pierwszym miejscu wskazałbym Jezusa”.[21]

Czym jest ta spuścizna? Przyjrzyjmy się kilku aspektom, na które Jezus wywarł wpływ:

• Czas wyznacza się od jego narodzin, B.C. – przed narodzeniem Chrystusa; A.D – Roku Pańskiego.
• O Jezusie napisano więcej książek niż o jakiejkolwiek innej postaci.
• Aby głosić jego nauki, założono około 100 doskonałych uniwersytetów, w tym Harvard, Yale, Princeton, Dartmouth, Columbia i Oxford.[22]
• Nauki Jezusa, w których głosił równość wszystkich ludzi, stanowiły fundamenty praw człowieka i demokracji w ponad 100 krajach.[23]
• Duża wartość, którą Jezus widział w każdej osobie niezależnie od jej płci i rasy, zmotywowała jego wyznawców do opowiadania się za prawami kobiet, jak i zniesienia niewolnictwa.
• Organizacje humanitarne, takie jak Czerwony Krzyż, World Vision, Samaritan’s Purse, Mercy Ships i Armia Zbawienia, zostały założone przez jego wyznawców.

Zaskakujący wniosek

Rezygnując ze swojego sceptycyzmu Morison zmienił tytuł książki na „Kto odsunął kamień” (Who Moved the Stone) i zawarł w niej dowody, które przekonały go, że zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa było wydarzeniem historycznym.

Kolejnym uczonym, który pisał o dowodach na zmartwychwstanie Jezusa, był dr Simon Greenleaf, założyciel Harwardzkiej Szkoły Prawa. Greenleaf jest autorem zasad postępowania dowodowego, z których korzysta nasz współczesny system prawny. Stosując te zasady do wydarzeń związanych ze śmiercią Jezusa, Greenleaf doszedł do wniosku, że każda uczciwa ława przysięgłych wydałaby werdykt potwierdzający prawdziwość zmartwychwstania Jezusa. Podobnie, jak w przypadku Morisona, przekonującym momentem była nagła zmiana w zachowaniu uczniów. Dlatego napisał:

„Uczniowie nie byliby w stanie wytrwać w przekonaniu, że Jezus zmartwychwstał, jeśli nie widzieliby zmartwychwstałego Chrystusa.[24]

Zmartwychwstanie Jezusa przekonało jego uczniów o tym, że był Mesjaszem, który umarł za nasze grzechy. Był „jedyną drogą do Boga” i „zmartwychwstaniem i życiem”.

Wiedzieli już, że to Jezus ma władzę nad życiem i śmiercią, i oddali własne życie ogłaszając, że jest on zmartwychwstałym Panem.

Pomimo swojego początkowo sceptycznego nastawienia, uczony z Oxfordu C. S. Lewis wyjaśnia, dlaczego zmartwychwstanie Jezusa było wydarzeniem wyjątkowym w historii ludzkości.

„Wydarzyło się coś zupełnie nowego w historii świata. Chrystus pokonał śmierć. Drzwi, które zawsze były zamknięte, po raz pierwszy zostały otwarte”.[25]

Kliknij, aby przejść do strony 9 z 10 artykułu „Czy Jezus powstał z martwych?”