Czy Biblia jest prawdziwa?
W 1536 roku William Tyndale, zwany „ojcem angielskiej Biblii”, został spalony na stosie za przetłumaczenie Biblii na język angielski. Zapał do udostępnienia Biblii ogółowi ludzi kosztował go życie.
Ale dlaczego Tyndale miałby oddać życie za zwykłą książkę?
Tyndale i inni męczennicy, którzy doznali podobnego losu, kierowali się przekonaniem, że Biblia to nie tylko książka napisana przez ludzi, ale raczej jedyne prawdziwe Boże przesłanie dla ludzkości napisane poprzez ludzi, którzy zostali specjalnie wybrani i zainspirowani przez Boga.
Tyndale wierzył, że każdy człowiek powinien mieć możliwość samodzielnego czytania Biblii i móc ocenić ją osobiście.
Sceptycy sądzą, że Tyndale zginął na próżno, utrzymując, że Biblia jest fikcyjną książką napisaną tysiące lat temu przez osoby, które kopiowały starożytne historie, przekazywane z poprzednich pokoleń.
Prym wśród sceptyków wiedzie w dzisiejszych czasach ateista Richard Dawkins, który ostrzega swoją córkę, Julię,:
Przekonanie, że istnieje bóg… wiara w Niebo,… przekonanie, że Jezus nigdy nie miał ludzkiego ojca, przekonanie, że modlitwy są wysłuchiwane… żadne z tych przekonań nie jest poparte żadnymi dobrymi dowodami.
A następnym razem, gdy ktoś powie ci, że coś jest prawdą, dlaczego nie odpowiedzieć mu: „Jakiego rodzaju dowody za tym przemawiają?”
Twój kochający tata(1)
Dawkins twierdzi, że Biblia nie jest naukowo i historycznie wierna. Zaleca nauczanie jej ze względu na jej wartość kulturową, ale „zdecydowanie nie jako rzeczywistość”. Mówi: „To fikcja, mit, poezja, wszystko poza rzeczywistością”.(2)
Innego sceptyka, który wątpił w natchnienie płynące Biblii, Bertranda Russella, zapytano kiedyś, jakiego rodzaju dowodów potrzeba, by uwierzył w Boga. Zastanawiając się nad tym pytaniem, Russell odpowiedział:
Cóż, jeśli usłyszałbym głos z nieba i przepowiedziałby on szereg rzeczy, a one by się spełniły, to sądzę, że musiałbym uwierzyć, że istnieje jakaś nadprzyrodzona istota.(3)
Dla sceptyków, takich jak Dawkins i Russell, kwestia oryginalności Biblii sprowadza się do dowodów.
Oksfordzki uczony, C. S. Lewis, również uważał Biblię za nieprawdziwą. Ale po wysłuchaniu swojego przyjaciela ateisty, który wykrzyknął, że dowody na jej prawdziwość są „zaskakująco dobre”, Lewis postanowił to ocenić samodzielnie.(4)
Jako ateista, Lewis nie chciał kierować się prawami moralnymi i nauczaniem płynącymi z Biblii. Przeciwnie, Lewis uznał, że zaakceptuje biblijne nauczanie o Bogu i Jezusie Chrystusie tylko, jeśli jest to prawda. Jak wyjaśnia:
Chrześcijaństwo, jeśli fałszywe, nie ma żadnego znaczenia, jeśli prawdziwe, ma znaczenie nieskończone. Jedyne czego nie można robić to traktować go, jakby było umiarkowanie ważne”.(5)
Lewis zrozumiał, że prawda chrześcijaństwa opiera się na prawdzie Biblii. Jeśli Biblia nie jest prawdziwa, to dlaczego mielibyśmy wierzyć w to, co mówi o Bogu, o Jezusie Chrystusie i o naszym celu na Ziemi?
Z drugiej strony, jeśli Biblia naprawdę jest dla nas Bożym słowem, to jej wiarygodność opiera się wyłącznie na Nim. Teolog J. I. Packer wyjaśnia:
Mamy wierzyć i być posłusznym [Słowu Bożemu lub Biblii]… ponieważ jest to prawdziwe słowo. Jego autorem jest „Bóg prawdy”.(6)
Lewis chciał wolności, by móc wieść życie bez ograniczeń moralnych, ale zdał sobie sprawę, że jeśli Biblia jest prawdziwa, to ma obowiązek osobiście odpowiedzieć na jej przesłanie. Lewis postanowił pozwolić dowodom przemówić za siebie. Przyznaje on, że kiedy uznał Biblię za prawdziwą, podszedł do wiary w Chrystusa „wierzgając i krzycząc” na znak sprzeciwu.(7)
Chociaż był ateistą, Lewis odłożył na bok swoje osobiste przekonania, aby odkryć prawdę. Był gotów pozwolić dowodom przemówić samym za siebie. W artykule tym spróbujemy odkryć, czy istnieją dowody, które przekonałyby obiektywną osobę, że Biblia jest prawdziwa. Aby to sprawdzić, musimy zbadać biblijne dowody w trzech kluczowych obszarach:
- Ich naukowa rzetelność
- Ich historyczna rzetelność
- Ich prorocza rzetelność
Czy Biblia jest wierna pod względem naukowym?
Biblia dotyka nauki za pomocą głębokich stwierdzeń na temat naszego pochodzenia. Sceptycy tacy jak Dawkins krytykują Biblię za to, że jest ona naukowo niedokładna. Spójrzmy na naukę i Biblię, aby sprawdzić, czy się zgadzają lub nie.
Jednorazowy początek
Pierwsze słowa Biblii brzmią: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię”.(8) Jednak od czasów Arystotelesa większość naukowców uważała, że materia i energia zawsze istniały. Wielu naukowców oskarżało Biblię o przestarzałe i nienaukowe podejście.
Biblia zaprzeczyła również naukowej opinii, która zakładała, że czas i przestrzeń zawsze istniały, stwierdzając, że czas i przestrzeń zostały stworzone wraz z energią i materią. Mówi ona:
Cały schemat czasu i przestrzeni został stworzony słowem Boga, tak że to, co widzimy, nie powstało z tego, co widzialne.(9)
Chociaż czołowi naukowcy byli przekonani, że wszystko, łącznie z czasem i przestrzenią, zawsze istniało, teoria względności Einsteina wskazywała na początek wszechświata. Nie chcąc uznać faktu istnienia początku, Einstein, przez wielu nazywany największym naukowcem wszech czasów, „fałszował” swoje własne równania, aby wskazywały na to, że wszechświat zawsze istniał.
Ale dekadę później astronom Edwin Hubble odkrył, że wszechświat się rozszerza. Przewijając taśmę do tyłu, uświadomił sobie, że wszystko zaczęło się w ogromnym kosmicznym akcie stworzenia. Einstein przyznał się do błędu, nazywając go „największą pomyłką swojego życia.”(10)
Wysoce ceniony astronom Fred Hoyle również nie chciał przyznać, że wszechświat miał początek. Sarkastycznie nazwał ten potężny akt stworzenia prowadzący do powstania naszego wszechświata „Wielkim Wybuchem” i nazwa ta się przyjęła. Od tego czasu naukowcy określają stworzenie mianem Wielkiego Wybuchu.
Biblia w metaforyczny sposób stwierdza, że Bóg „rozciągnął niebiosa jak tkaninę i rozpiął je jak namiot mieszkalny.”(11) Po odkryciu Hubble’a naukowcy uznali, że nasz wszechświat faktycznie „rozciąga się” z nieskończenie małego punktu (osobliwości).
Po potwierdzeniu dowodów na jednorazowy początek, wielu naukowców uznało tę oczywistą paralelę pomiędzy Biblią a nauką.
Astrofizyk George Smoot – laureat Nagrody Nobla odpowiedzialny za eksperyment COBE, który potwierdził powstanie wszechświata – przyznaje istnienie paraleli z Biblią. Pomimo iż sam jest agnostykiem, Smoot zauważa:
Nie ma wątpliwości, że istnieje paralela między Wielkim Wybuchem jako wydarzeniem a chrześcijańskim pojęciem stworzenia z niczego.(12)
Perfekcyjnie dostosowany do istnienia życia
Jakby jednorazowy początek wszechświata nie był wystarczająco gorzką pigułką do przełknięcia dla sceptyków, tym bardziej szokujący jest fakt, że dziesiątki praw i warunków musiało zostać precyzyjnie dostrojonych do podtrzymania życia, zwłaszcza ludzkiego życia.
Dla przykładu, gdyby zmienić siłę grawitacji o nieskończenie mały ułamek 0,00000000000000000000000000000000000001 procenta, nie istniałaby ani Ziemia, ani nasze Słońce – a Ty nie czytałbyś tego tekstu.(13)
W sumie ponad 100 podstawowych warunków naszego wszechświata, galaktyki, układu słonecznego i planety wymaga precyzyjnego dostrojenia – w przeciwnym razie nie byłoby nas tutaj.(14) Smoot porównuje to perfekcyjne dostosowanie do istnienia życia do precyzji wymaganej od łucznika na Ziemi, aby trafił w dziesiątkę na Plutonie odległym stąd o cztery miliardy mil. o zatem mówią naukowcy o tak niesamowitym dostrojeniu? Fred Hoyle wreszcie przyznaje:
Zdroworozsądkowa interpretacja faktów sugeruje, że jakiś superintelekt manipulował przy fizyce, a także chemii i biologii… Liczby wynikające z faktów wydają mi się tak przytłaczające, że niemal bezsprzecznie wyciągam ten wniosek.(15)
Kosmolog Edward Harrison nazywa to precyzyjne dostosowanie „dowodem prima facie” na istnienie Boga.
Oto kosmologiczny dowód na istnienie Boga… Dostrojenie wszechświata dostarcza dowodu prima facie na jego deistyczne zaprojektowanie. Wielu naukowców, kiedy przyznaje się do swoich poglądów, skłania się ku… temu projektowemu argumentowi.(16)
Jednak naukowcy, którzy nie wierzą w Boga, poszukują naturalnych, a nie teologicznych odpowiedzi na to niezwykłe precyzyjne dostrojenie naszego wszechświata.
Stephen Hawking, ateista, przyznaje, że „liczby te wydają się być bardzo precyzyjnie dostosowane, aby umożliwić rozwój życia”.(17) Hawking również przyznał: „Musi istnieć religijny podtekst. Jednak większość naukowców unika patrzenia na to od strony religijnej”.[18]
Usiłując wyjaśnić fenomen precyzyjnego dostrojenia niezależnego od Stwórcy, Hawking utrzymuje, że jeśli istnieje nieskończona liczba wszechświatów (teoria wieloświatów), to jeden z nich miał na tyle szczęścia, aby zaistniały na nim warunki odpowiednie do życia. Hawking przypuszcza, że jesteśmy tym „szczęśliwym” wszechświatem.
Ponieważ jednak nie istnieją naukowe dowody na potwierdzenie hipotezy wieloświatów Hawkinga, wielu naukowców odrzuca ją jako zbyt spekulatywną. Brytyjski astrofizyk Paul Davies, agnostyk, pisze: „Takie przekonanie musi opierać się raczej na wierze, niż na obserwacji.”(19)
Astronom, Robert Jastrow, wypowiada się w imieniu wielu naukowców, którzy uważają początek i perfekcyjne dostosowanie naszego wszechświata za dowód boskiej kreacji.
Dla naukowca, który żył swoją wiarą w moc rozumu, ta historia kończy się niczym zły sen. Przeskoczył góry ignorancji, ma zamiar podbić najwyższy szczyt, a kiedy wdrapuje się nad ostatnią skałę, wita go grupa teologów, którzy siedzą tam od wieków.(20)
(Więcej informacji na temat nauki i Biblii można znaleźć na stronie https://y-jesus.org/polish/print/sdg-science-discovered-god/ and www.y-origins.com.)
Pytanie o czas
Pomimo tego, że Biblia ma rację co do początku wszechświata, Dawkins i inni sceptycy wciąż nazywają ją książką z bajkami, deprecjonując jej sześciodniową historię stworzenia jako mityczną. By jednak podkreślić swoje przekonanie, Dawkins nadmiernie upraszcza pogląd biblijny.
W rzeczywistości istnieje kilka różnych poglądów na to, jak interpretować okresy czasu w Księdze Rodzaju. Niektórzy uczeni uważają, że hebrajskie słowo „dzień” w Księdze Rodzaju (yom) oznacza okres 24-godzinny; inni jednak zwracają uwagę, że yom może odnosić się do nieokreślonego przedziału czasu, takiego jak wiek lub epoka.(21)
Fizyk dr Gerald Schroeder twierdzi, że zarówno Biblia, jak i nauka mają rację. Schroeder wierzy, że Bóg postrzega czas inaczej niż my.
W Bożym ujęciu czasu, sekwencja zdarzeń trwała sześć dni. W naszych ramach czasowych zajęło to miliardy lat.(22)
Schroeder wskazuje, że teoria względności Einsteina dowodzi, że nie ma absolutnego upływu czasu; różni się on w zależności od punktu odniesienia. Ta zasada „dylatacji czasu” powoduje, że zegary atomowe na Ziemi działają nieco wolniej niż te na satelitach GPS, i dlatego astronauci starzeją się w nieco wolniejszym tempie podczas podróży w kosmosie.
Prawie 2000 lat przed teorią Einsteina Biblia wskazywała, że Bóg postrzega czas inaczej niż my, kiedy to apostoł Piotr pisał:
Jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień.(23)
Niezależnie od tego, jak długo trwało tworzenie, bardziej fundamentalne pytanie brzmi: w jaki sposób Biblia była w stanie prawidłowo opisać nasz jednorazowy początek na tysiąclecia przed pojawieniem się teleskopów, kiedy nauka nie miała bladego pojęcia o naszych początkach?
Pochodzenie życia
Biblia mówi o życiu jako cudownym darze od Boga. Ale od czasów Oświecenia w XVIII wieku naukowcy szukali naturalnego, a nie nadprzyrodzonego wyjaśnienia.
Teoria ewolucji Karola Darwina dotyczyła doboru naturalnego żywych organizmów, a nie pochodzenia samego życia. Wyobrażał on sobie, że życie zaczyna się gdzieś w mulistym stawie, gdzie spontanicznie złączyły się organiczne substancje chemiczne.
Jednak sto lat po Darwinie Francis Crick i James Watson odkryli, że życie opiera się na misternie złożonej kodowanej cząsteczce zwanej DNA. Crick, agnostyk, był tak oszołomiony DNA, że nazwał je „prawie cudem”.(24)
Co zdumiało Cricka to fakt, że DNA funkcjonuje jak język z własnym, bardzo skomplikowanym kodem oprogramowania. Zawiła inteligencja DNA skłoniła założyciela Microsoftu, Billa Gatesa, do stwierdzenia, że oprogramowanie DNA jest „o wiele bardziej skomplikowane niż jakiekolwiek oprogramowanie, które kiedykolwiek opracowaliśmy”.(25)
W jaki sposób powstało tak inteligentne kodowanie? Dr Stephen C. Meyer zauważa, że języki kodowane zawsze pochodzą od inteligentnego programisty.
Nasze doświadczenie z systemami intensywnie wykorzystującymi informacje (zwłaszcza kodami i językami) wskazuje, że systemy takie zawsze pochodzą z inteligentnego źródła.(26)
Kiedy Antony Flew, będący przez 50 lat jednym z czołowych ateistów na świecie, zdał sobie sprawę z inteligencji związanej z DNA, zszokował świat zmieniając o 180 stopni swoje anty-boskie przekonania. Flew przyznał:
To, co moim zdaniem zrobił materiał DNA, to pokazanie, że musiała być w to zaangażowana inteligencja… Uważam, że po ponad pięćdziesięciu latach badań nad DNA istnieje dość podstaw do sformułowania bardzo mocnego argumentu teologicznego.(27)
Zamiast zdyskredytować Biblię na rzecz nauki, dowody naukowe de facto potwierdziły jej starożytny opis naszego pochodzenia w następujących obszarach:
- Wszystko, łącznie z czasem i przestrzenią, miało jednorazowy początek.
- Nasz wszechświat i planeta są perfekcyjnie dostrojone do życia.
- Zaawansowane kodowanie DNA wymaga nadprzyrodzonej inteligencji.
Oksfordzki profesor matematyki, dr John Lennox podsumowuje wpływ tych odkryć:
„Im bardziej poznajemy nasz wszechświat, tym bardziej hipoteza, że istnieje Stwórca… zyskuje na wiarygodności jako najlepsze wyjaśnienie, dlaczego tu jesteśmy.”(28)
Czy Biblia jest wiarygodna pod względem historycznym?
Kiedy rozważamy dowody dotyczące Biblii, naszym następnym pytaniem jest jej historyczna wiarygodność. Krytycy Biblii próbowali dowieść, że Biblia jest nieprawdziwa, powołując się na to, co uważają za błędy historyczne.
Chociaż sceptycy zarzucali istnienie kilku błędów, dwa z najczęstszych argumentów przeciwko historycznej wiarygodności Biblii to:
- Stary Testament jest niewiarygodny, ponieważ dwie jego najważniejsze postacie, Mojżesz i David, nie istniały.
- Nowy Testament jest niewiarygodny, ponieważ został napisany co najmniej wiek po Chrystusie przez nieznanych autorów, a archeolodzy nie mogą potwierdzić istnienia niektórych z jego kluczowych osób i miejsc.
Sceptycy uważają, że dowody potwierdzają ich argumenty. Ale czy mają rację?
Czy istniały postacie Mojżesza i Dawida ze Starego Testamentu?
Gdyby Mojżesz i David nie istnieli, znaczna część historii i nauczania Biblii byłaby bezpodstawna.
Przyjrzyjmy się najpierw Mojżeszowi, uważanemu za najważniejszą osobę w historii Żydów.
- Mojżesz wyprowadził Żydów z niewoli egipskiej.
- Mojżesz nazywany jest największym ze wszystkich hebrajskich proroków.
- Mojżesz przekazał Izraelowi Boże Prawo i Dziesięć Przykazań.
- Mojżesz napisał pierwsze pięć ksiąg Biblii (Tory).
Ale czy Mojżesz istniał naprawdę?
Pod koniec XIX wieku niemiecki krytyk Julius Wellhausen utrzymywał, że Mojżesz nie mógł napisać Tory, ponieważ sztuka pisania nie była wówczas jeszcze wynaleziona. Wellhausen rozumował, że skoro Mojżesz nie napisał Tory, to musiał być postacią mityczną. To, w połączeniu z niewielką ilością archeologicznych dowodów na istnienie Mojżesza, skłoniło wielu sceptycznych uczonych do twierdzenia, że naprawdę nie istniał.
Jednak w 1974 r. archeolodzy odkryli tablice z Ebli, udowadniając tym samym, że pismo istniało na długo przed Mojżeszem.(29) W rzeczywistości archeolodzy znaleźli wiele spisanych dokumentów, takich jak skodyfikowane Prawa Hammurabiego, datowane na całe wieki przed Mojżeszem.(30) Chociaż odkrycia te nie dowodzą istnienia Mojżesza, całkowicie podważają główną przesłankę Wellhausena, by nazywać go mityczną postacią.
Sceptycy wątpią w istnienie Mojżesza również dlatego, że ani on, ani też wyjście Żydów z niewoli egipskiej nie są specjalnie przytaczane w starożytnych pismach egipskich. Jednak istnieją przytłaczające dowody jego istnienia z kilku innych źródeł, którym nie można zaprzeczyć.
- Starożytni żydowscy rabini i skrybowie nigdy nie wątpili, że Mojżesz był prawdziwy.
- Starożytny historyk Józef Flawiusz uważał Mojżesza i wyjście z Egiptu za prawdziwe.
- Do XIX wieku żaden wiarygodny historyk nie kwestionował istnienia Mojżesza.
Niezwykle trudno byłoby wyobrazić sobie pochodzenie religii żydowskiej wraz z jej prawami i tradycjami bez istnienia Mojżesza. W swoim klasycznym dziele „Historia Żydów” Paul Johnson twierdzi, że historia Żydów koncentruje się na Mojżeszu, który jest autentyczną osobą.
Ten światowej klasy historyk stanowczo stwierdza:
Teza Wellhausena i jego szkoły podtrzymywana do dzisiejszego dnia przez niektórych historyków, a głosząca, że Mojżesz jest postacią fikcyjną, zaś jego kodeks to dzieło kapłanów z czasów po Wygnaniu, czyli z drugiej połowy pierwszego tysiąclecia przed Chrystusem, jest sceptycyzmem posuniętym do granic fanatyzmu, w brutalny sposób niszczącym prawdę historyczną, Mojżesza nie mógł wymyślić żaden umysł ludzki. (31)
Sceptycy twierdzili, że David był postacią mityczną, ponieważ nie znaleziono żadnych dowodów potwierdzających jego istnienie.
- Dawid był królem, przez którego nadejdzie Mesjasz.
- Dawid był autorem większości Psalmów.
- Dawid ustanowił Jerozolimę stolicą Izraela.
Jednak w 1993 r. archeolodzy odkryli pochodzącą z dziewiątego wieku przed Chrystusem kamienną płytę z napisami „Król Izraela” i „Król Domu Dawida”. Naukowcy wierzą, że inskrypcja „Tel Dan” dostarcza solidnych dowodów na istnienie Dawida.(32) Ponadto dwóch archeologów uważa, że niedawno odkryli pałac Dawida i magazyn, datowany na jego czasy.(33)
Johnson zauważa, że biblijny sceptycyzm niemieckich krytyków z XVII-XIX wieku nieustannie eroduje pod wpływem łopaty archeologa.
Proces, w trakcie którego Hebrajczycy osiedlili się po raz pierwszy w starożytnej Palestynie, przebywali w Egipcie, a następnie podbili Kanaan, był stopniowo w ciągu ostatniego półwiecza wyciąganych z mroków historii i teraz jest oświetlony, choć nadal jedynie słabo, przez archeologię. Niektóre wydarzenia z ksiąg Wyjścia i Jozuego, niegdyś odrzucone przez krytyków biblijnych jako całkowicie wyimaginowane, zostały teraz potwierdzone pracami takich uczonych jak G.E. Wright piszący na temat starożytnego miasta Sychem, Kathleen Kenyon na temat Jerycho, J.L. Starkey na temat Lakisz, Yigael Yadin na temat Hazor, czy James Pritchard na temat Gibeonu, żeby wspomnieć tylko o pięciu wyjątkowych przypadkach.
… Możemy teraz zobaczyć wiele zapisów historycznych zawartych w Księdze Samuela, Księdze Królewskiej i Kronik, jako najlepsze i najbardziej wiarygodne źródła historyczne w całym starożytnym świecie, na poziomie najlepszych dzieł Greków, takich jak Tukidydes.(34)
Te ostatnie odkrycia stworzyły o wiele bardziej przekonujący argument dla historycznej wiarygodności Starego Testamentu. (Więcej informacji na temat wiarygodności Starego Testamentu można znaleźć na stronie http://instituteofbiblicaldefense.com/1997/05/old-testament-reliability/ i http://bibleandarchaeology.blogspot.com/.)
Czy Nowy Testament jest wiarygodny?
Jeśli chodzi o Nowy Testament, niemieccy krytycy twierdzili, że wszystkie księgi Nowego Testamentu zostały napisane w II lub III wieku, o wiele za późno, aby mogły być relacjami naocznych świadków. Ich sceptyczny pogląd przekonał niektórych uczonych, że Ewangelie nie zostały napisane przez Mateusza, Marka, Łukasza i Jana.
Jednak starożytne rękopisy Nowego Testamentu odkryte w XX wieku dowodzą, że jego księgi zostały napisane znacznie wcześniej niż sądzili sceptyczni uczeni. much earlier than skeptical scholars believed. Spójrzmy na dwa z powyższych odkryć rękopisów.
- Fragment kopii Ewangelii Jana (oznaczonej p52) odkrytej w Egipcie datuje się na około 25 lat po napisaniu oryginału przez Jana.(35)
- Fragment Ewangelii Marka z pierwszego wieku odkryto na egipskiej masce mumii. Według badacza Nowego Testamentu, Craiga Evansa, datowanie izotopem węgla C14 wskazuje jego wiek na wcześniejszy niż lata 90 n.e.(36)
Bazując na powyższych datach, istnieje prawdopodobieństwo, że liczne kopie Ewangelii Marka i Jana znajdowały się w obiegu w ciągu kilku dziesięcioleci od śmierci i zmartwychwstania Jezusa – w czasie, gdy żyło wielu naocznych świadków. Odkrycie p52 dowodzi, że Ewangelia Jana została napisana dużo wcześniej niż myśleli sceptycy. Naukowiec z Princeton, Bruce Metzger, objaśnia znaczenie tego częściowego manuskryptu.
Podobnie jak Robinson Crusoe, który widząc zaledwie jeden ślad na piasku, doszedł do wniosku, że inna dwunożna istota ludzka przebywa z nim wyspie, tak samo papirus P52 udowadnia istnienie i stosowanie czwartej Ewangelii w pierwszej połowie drugiego wieku… daleko od tradycyjnego miejsca jej napisania.(37)
Te dwa wczesne fragmenty zostały skopiowane z oryginałów, które Marek i Jan napisali 20-45 lat wcześniej. Większość innych starożytnych niebiblijnych rękopisów historycznych posiada luki czasowe rozciągające się od 400 do 1400 lat. Dla porównania, Poetyka Arystotelesa powstała około 343 r. p.n.e., jej najwcześniejsza kopia została napisana dopiero w roku 1100 n.e., a łącznie istnieje pięć kopii tego dzieła. Jest to luka czasowa wynosząca 1443 lata między oryginałem a istniejącą kopią – a jednak żaden historyk nie kwestionuje pism Arystotelesa.(38)
Ile zatem egzemplarzy Nowego Testamentu istnieje dzisiaj? Naukowcy badający teksty odkryli prawie 24 000 we wszystkich językach, w tym ponad 5600 w oryginalnej grece.(39) To znacznie przekracza liczbę rękopisów dla wszystkich innych starożytnych pism historycznych.
Zrozumiałym jest, dlaczego uczony krytyk John A. T. Robinson wypowiedział się następująco o Nowym Testamencie:
Bogactwo rękopisów, a przede wszystkim wąski przedział czasu między napisaniem a najwcześniejszymi zachowanymi kopiami, czyni go zdecydowanie najlepiej poświadczonym starożytnym tekstem na świecie.(40)
Robinson doszedł do wniosku, że wszystkie księgi Nowego Testamentu zostały pierwotnie zapisane między rokiem 40 a 65 n.e.(41) Archeolog William Albright przypisał im nieco późniejszą datę „prawdopodobnie między około 50 a 75 rokiem n.e.”(42)
Biorąc pod uwagę te wczesne daty, Marek i Jan mogli doskonale pamiętać ciepło i współczucie Jezusa, jego cudowne uzdrowienia, zmarłych, których przywrócił do życia, jego głębokie słowa, śmierć na krzyżu i ich radość, gdy ukazał się im żywy trzy dni później.
Ale Ewangelie nie były pierwszymi opisami życia Jezusa. Listy Pawła, napisane w ciągu 10-22 lat po Chrystusie, nawiązują do tradycyjnych relacji o życiu Jezusa, jego śmierci i zmartwychwstaniu, przekazanych mu przez Piotra i innych apostołów.
Wczesne dowody w postaci rękopisów sprawiły, że krytycy biblijni przekierowali swoje ataki na Nowy Testament z jego datowania na zaprzeczanie istnieniu kluczowych ludzi i miejsc, w tym samego Jezusa.
Gdyby Jezus nie istniał, chrześcijaństwo opierałoby się na micie. Jednak dowody na istnienie Jezusa są przytłaczające – znacznie większe niż w przypadku wielu starożytnych postaci historycznych, takich jak Aleksander Wielki.(43) (Więcej informacji na temat dowodów na istnienie Jezusa można znaleźć na http://y-jesus.org/polish/wwrj/1-jesus-real-person/.)
Sceptycy twierdzili również, że rodzinne miasto Jezusa w Nazarecie nie istniało za jego życia. Ich argument polegał na tym, że jeśli Nazaret jest zmyślony, to Jezus musi być także zmyślony. W The Mit of Nazareth Rene Salm pisze:
Mamy teraz na wyciągnięcie ręki dowód, że „Jezus z Nazaretu”, długoletnia ikona zachodniej cywilizacji, jest zmyślony. Świętujcie, wolnomyśliciele. Chrześcijaństwo może wreszcie chyli się ku końcowi!”.(44)
Jednak w 2009 r. Izraelski Urząd ds. Starożytności ogłosił znalezisko archeologiczne potwierdzające, że Nazaret istniał w pierwszym wieku. Archeolog Stephen Pfann podał kilka szczegółów: „To… pokazuje nam, jak wyglądały ściany i podłogi w Nazarecie w pierwszym wieku.”(45)
Sceptycy powoływali się również na brak dowodów istnienia rzymskiego namiestnika Poncjusza Piłata i żydowskiego kapłana Józefa Kajfasza – kluczowych postaci procesu, w którym Jezus został skazany na śmierć przez ukrzyżowanie. Gdyby rzeczywiście Piłat i Kajfasz nie istnieli, wszystkie relacje na temat śmierci i zmartwychwstania Jezusa mogłyby być kwestionowane.
Jednak w 1961 r. archeolodzy odkryli kamień z wygrawerowanym napisem następującej treści: „Poncjusz Piłat prefekt Judei.”(46) W 1990 oku natomiast specjaliści archeologii natknęli się na ossuarium (pojemnik do przechowywania kości) z imieniem Kajfasza.(47)
Zweryfikowano też setki innych informacji podanych w Nowym Testamencie. Na przykład historyk klasyczny, Colin Hemer, potwierdza, że „84 faktów z 16 ostatnich rozdziałów Dziejów Apostolskich zostało potwierdzonych przez badania archeologiczne”.(48)
Archeolog Sir William Ramsey, który początkowo uważał Ewangelię według świętego Łukasza i Dzieje Apostolskie za podróbki, powstałe rzekomo w 2 w n.e, po przeprowadzeniu dogłębnych badań doszedł do wniosku, że św. Łukasz spisał to, co widział jako naoczny świadek i to, co usłyszał od apostołów. Ramsey napisał:
„Łukasz jest historykiem pierwszej rangi… Autor ten powinien być umieszczony wśród największych historyków (…). Relacje Łukasza nie mają sobie równych pod względem wiarygodności.”(49)
Historyk Paul Johnson opisuje wpływ tych odkryć.
Ponad wszelką wątpliwość można stwierdzić, że o ile w XIX wieku panowała tendencja do kwestionowania prawdziwości zapisów żydowsko-chrześcijańskich, o tyle w XX wieku nastąpił trend zupełnie odwrotny, i nie ma oznak wskazujących na to, aby ten trend miał się skończyć. To sceptycy mają powody do obaw, zważywszy na kierunek odkryć.(50)
Kolejne dowody na prawdziwość Nowego Testamentu to wszystkie odniesienia cytowane w ponad 36 000 prywatnych listów i pozabiblijnych dokumentów.(51)
Clark Pinnock, profesor interpretacji na uniwersytecie McMaster Divinity College, porównuje wiarygodność Nowego Testamentu z innymi utworami starożytnymi.
„Nie istnieje żaden dokument ze świata starożytnego, który jest świadectwem tak znakomitego zbioru świadectw historycznych i tekstowych. Sceptycyzm w odniesieniu do historycznych referencji chrześcijaństwa, opiera się na irracjonalnej podstawie”.(52)
A co z cudami dokonanymi przez Jezusa i Jego zmartwychwstaniem?
Niektórzy uważają Nowy Testament za historycznie wiarygodny, ale nie uznają cudów, o których w nim mowa. Trzeciego prezydenta Stanów Zjednoczonych, Thomasa Jeffersona, nie zdołało nic przekonać do uwierzenia w zjawiska nadprzyrodzone. Dlatego wyciął nożyczkami ze swojego egzemplarza Nowego Testamentu wszystkie cuda.
Jeśli jednak założyć, że Biblia jest wiarygodna pod względem naukowym i historycznym, podobnie jak zawarte w niej przewidywania przyszłych zdarzeń, cuda nie powinny być trudne do zaakceptowania. Skoro Bóg stworzył świat doskonale dostosowany do człowieka, stworzył DNA i jest inżynierem ludzkiego mózgu, cuda nie powinny Mu sprawić trudności. Przypuszczalnie powinien także potrafić ich dokonywać bez pogwałcania praw natury.
Największym cudem, jakiego dokonał Jezus jest Jego zmartwychwstanie. Wierni naśladowcy Chrystusa oddali swoje życie w dowód prawdziwości Jego zmartwychwstania. W jednym z artykułów gazety New York Times autor przyznaje: „Coś się wydarzyło!”.
„Krótko po tym jak Jezus został stracony, jego naśladowcy z bezradnych i zagubionych nagle przeistoczyli się w ludzi, których przesłanie o żywym Jezusie i nadchodzącym królestwie, głoszone mimo ryzyka ich życia, ostatecznie zmieniło imperium. Coś się wydarzyło… Ale co dokładnie?(53)
Angielski dziennikarz Frank Morison uważał, że Jezus nigdy nie zmartwychwstał. Podjął się nawet napisania książki, w której zamieścił dowody wskazujące na to, że zmartwychwstania nie było. Jednak dowody, które zbadał, zmieniły go ze sceptyka w wierzącego. Wyniki jego dochodzenia nie są przedmiotem tego artykułu, ale o odkryciach Morisona można przeczytać tutaj: http://y-jesus.org/polish/wwrj/6-jesus-rise-dead/
Czy proroctwa biblijne są rzetelne?
Jak powiedział Bertrand Russell, jedyną rzeczą, która sprawiłaby że uwierzyłby w istnienie Boga byłoby „gdyby usłyszał głos z nieba, który przepowiedziałby szereg rzeczy, a one by się spełniły”.
Biblia twierdzi, że Bóg ma nieskończoną wiedzę, w tym także na temat przyszłości. Ale jak to możliwe, że zna przyszłość zanim ona się wydarzy?
C. S. Lewis dowodzi, że ponieważ Bóg pozostaje poza naszym wymiarem czasu, widzi przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, podobnie jak autor książki zna jej zakończenie i początek. „To co my nazywamy „jutrem” On widzi tak samo, jak to, co my nazywamy „dniem dzisiejszym”… On istnieje już w „dniu jutrzejszym”(54)
Spośród 26 tzw. świętych ksiąg różnych religii Biblia jest jedyną, która zawiera proroctwa.(55) Biblista Wilbur Smith porównał proroctwa biblijne z innymi księgami historycznymi.
Biblia to jedyna księga stworzona kiedykolwiek przez człowieka, lub grupę ludzi, w której znaleźć można dużą liczbę proroctw dla poszczególnych narodów, Izraela, wszystkich ludzi na ziemi, poszczególnych miast i przyjścia tego, który miał być Mesjaszem.(56)
Około 25% Biblii to proroctwa. Biblia informuje nas, że Bóg dał wybranym prorokom hebrajskim przebłyski przyszłych wydarzeń, które kazał zapisać w Pismach. Testem na wiarygodność proroków była 100% trafność ich przewidywań. Jeśli proroctwo okazało się nieprawdziwe, prorok podlegał karze śmierci.(57)
Trzy centralne tematy w proroctwach Starego Testamentu to:
- Izrael wraz ze świętym miastem Jerozolimą
- Przyjście Mesjasza
- Powrót Mesjasza jako Króla
Nawiązując do punktu widzenia Russella, zastanówmy się czy przepowiednie biblijne się sprawdziły.
Proroctwa o Izraelu i Jeruzalem
Stary Testament relacjonuje historię Ludu Bożego, Izraela, kontakty Boga z tym ludem i obietnice, które dał swojemu ludowi. Apostoł Paweł – Żyd – jasno zaznacza jednak, że dla Boga wszyscy są ważni, Bóg nie ma względu na pochodzenie.
Czy Bóg jest jedynie Bogiem Żydów? Czy też nie pogan? Istotnie, i pogan.(58)
Dlaczego zatem naród izraelski jest w oczach Boga szczególnym narodem?
Izrael ma swój początek w osobie Abrahama, żyjącego 4000 lat temu. Bóg nakazał Abrahamowi (wcześniej noszącego imię Abram) opuścić ziemię ojczystą w Ur i rozpocząć życie wiary i posłuszeństwa. Ze względu na wiarę Abrahama Bóg obiecał mu, że zostanie „ojcem wielkiego narodu”, a dzięki jego rodowi cały świat otrzyma ostatecznie błogosławieństwo.
Potomkami Abrahama są natomiast współcześni mieszkańcy Izraela, Żydzi. Lud Izraela, jako wysłannik boży, miał do spełnienia trzy zadania:
- zapewnić miejsce narodzin Mesjasza;
- przechowywać Objawienie Boże (Pisma);
- głosić Słowo Boże wszystkim narodom.
Bóg obiecał ludowi izraelskiemu wielkie błogosławieństwo jeśli będzie posłuszny Jego poleceniom, ale też poważne konsekwencje jeśli Go nie posłucha. Mojżesz upominał lud:
Jeśli będziesz pilnie słuchał głosu PANA, swego Boga, by przestrzegać i wypełniać wszystkie jego przykazania, które ci dziś nakazuję… Lecz jeśli nie będziesz słuchał głosu PANA, swego Boga, …PAN rozproszy cię wśród wszystkich narodów, od jednego krańca ziemi aż do drugiego.(59)
Bóg zapowiedział ludowi izraelskiemu, że jego nieposłuszeństwo doprowadzi go do zniszczenia i rozproszenia wśród innych narodów. Ale przepowiedział też jego przyszłą odbudowę.
Odwrócę niewolę mojego ludu, Izraela; odbudują miasta spustoszone
i zamieszkają w nich;zasadzą też winnice i będą pić z nich wino; założą też sady i będą jedli ich owoce.(60)
Proroctwa o Żydach rozproszonych, a ostatecznie ponownie zgromadzonych na ziemi Izraela, zostały spisane przez kilku różnych proroków, którzy żyli od 1500 do 500 lat przed Chrystusem. I choć nie mieli okazji do porozumienia się, co do pewnych zdarzeń byli zgodni:
- Izrael zostanie zniszczony.(61)
- Żydzi, którzy przetrwają, rozproszą się wśród obcych narodów.(62)
- Pewnego dnia Bóg zbierze swój lud spośród narodów.
Niestety, Jerozolima została zniszczona dwukrotnie, 23 razy ją oblegano, a 52 razy atakowano, 44-krotnie była zdobyta przez różnych najeźdźców.(63)
- W 70 r. n.e. Jerozolima została zniszczona, a podczas najazdu zginęło milion Żydów.
- Ci, którzy uciekli przed oblężeniem, zbiegli do innych krajów. Przez prawie 1900 lat Izrael nie istniał, a Jerozolima była „ziemią niczyją”.
- Jednak naród żydowski przetrwał. Wyjątkowość ich przetrwania jest niezwykła, biorąc pod uwagę fakt, że wiele sąsiednich narodów znikło już z mapy świata.
- Po Holokauście miliony Żydów wyemigrowały do Izraela, a w 1948 roku trwający 2000 lat sen Żydów o odrodzeniu Izraela stał się rzeczywistością.
Żaden inny naród w historii nie powrócił do ojczyzny po tak długiej separacji. Jako to możliwe, że Żydzi przetrwali podczas gdy większość sąsiednich narodów już nie istnieje? Niezwykłe przetrwanie narodu izraelskiego uderzyło historyka Paula Johnsona:
Gdzie są Kananejczycy? Gdzie się podziali Edomici? Gdzie są starożytni Hellenowie i Rzymianie, Bizantyjczycy, Frankowie Mamelucy i Turkowie? Rozpłynęli się w czasie, bezpowrotnie. A Żydzi są nadal w Hebronie.(64)
Jak to możliwe? Opuszczona ziemia została ponownie zagospodarowana. Posadzono winnice. Ludzie piją wino i jedzą owoce. Proroctwa o Izraelu sprzed 2500 – 3000 lat spełniły się. Jak to możliwe, że ktoś tak dokładnie przewidział te wydarzenia? Może to sam Bóg dał mu spojrzeć w przyszłość?
Proroctwa o przyjściu Mesjasza
Dla czytelnika Starego Testamentu jedna rzecz jest jasna: Ktoś ma przyjść. Biblista Ray Stedman twierdzi, że tym Kimś jest Mesjasz obiecany przez Boga:
„Od samego początku Starego Testamentu, istnieje poczucie nadziei i oczekiwania, podobne do odgłosu zbliżających się kroków: Ktoś nadchodzi!… Nadzieja wzrasta z każdym nowym proroctwem, gdy kolejny prorok zwodzi nas kuszącą wskazówką: Ktoś nadchodzi!(65)
Setki proroctw w Starym Testamencie wspomina o mającym przyjść Mesjaszu (Chrystusie), który przyniesie pewnego dnia pokój Izraelowi i całemu światu.(66) Około 740 lat przed Chrystusem Bóg objawił przez proroka Izajasza, że Mesjasz narodzi pod postacią dziecka. W tym samym fragmencie prorok mówi, że będzie ono nazwane „Bogiem Mocnym”.
„Dziecko bowiem narodziło się nam, syn został nam dany…
a nazwą go imieniem: Cudowny, Doradca, Bóg Mocny,
Ojciec Wieczności, Książę Pokoju.(67)
Żydzi, którzy czekali na Mesjasza, zastanawiali się co mogły oznaczać słowa „Bóg Mocny”. Jak dziecko mogło być nazwane Bogiem? Najwidoczniej Mesjasz miał być zarówno człowiekiem, jak i Bogiem. W Starym Testamencie są jeszcze inne wzmianki o Mesjaszu, stanowiące wskazówki Jego rozpoznania. Przyjrzyjmy się kilku z nich. Mesjasz będzie:
- zrodzony z dziewicy(68)
- z rodu Dawida(69)
- urodzi się w Betlejem(70)
- będzie odrzucony przez swój lud(71)
- zdradzony przez przyjaciela(72)
- sprzedany za 30 srebrników(73)
- milczący wobec swoich oskarżycieli(74)
- przebiją jego ręce i stopy(75)
- będzie ukrzyżowany ze złodziejami(76)
- pochowany w grobie bogatego człowieka(77)
- zmartwychwstanie(78)
Gdy Jezus rozpoczął publiczną posługę cuda, których dokonywał, przekonały wielu, że to On był Mesjaszem. Ale to właśnie wypełnienie przez niego 200 starotestamentowych proroctw przekonało Jego naśladowców.
Jezus uczynił wiele cudów i uczył jak kochać siebie nawzajem, lecz Jego główną misją było zbawienie nas od naszych grzechów.(79) Jego ogromne cierpienie i bolesna śmierć na krzyżu za nas jest przedmiotem proroctw z 53 rozdziału Księgi Izajasza. Oto fragmenty tego niezwykłego proroctwa:
Wzgardzony i odrzucony przez ludzi…
Zaprawdę on wziął na siebie naszecierpienia i nosił naszą boleść.
A my uważaliśmy, że jest zraniony,uderzony przez Boga i utrapiony.
Lecz on był zraniony za naszewystępki, starty za nasze nieprawości.
Kara dla naszego pokoju była na nim,a jego ranami zostaliśmy uzdrowieni.
Wszyscy jak owce zbłądziliśmy,każdy z nas zboczył na swą drogę,
a PAN włożył na niego nieprawośćnas wszystkich.
Uciśniony i gnębiony, ale nie
otworzył swoich ust.
Jak baranek na rzeź prowadzony
i jak owca przed tymi, którzy ją strzygą, zamilkłi nie otworzył swoich ust.
Został zabrany z więzienia i z sądu. Kto wypowie jego pokolenie?
Został bowiem wyrwany z ziemi żyjącychi zraniony za przestępstwo mojego ludu.
I wyznaczono mu grób z niegodziwcami,a z bogaczami była jego śmierć,
choć nieprawości nie uczynił,
ani nie znaleziono fałszu w jego ustach.Lecz spodobało się PANU zetrzeć
go i zgnębić…
Został zaliczony do przestępców,
sam poniósł grzech wielu i wstawił się za przestępcami.(80)
Gdy Jezusa oskarżono, stojąc przed sądem nawet ust nie otworzył. Chociaż prowadził bezgrzeszne życie, bito Go i poprowadzono na rzeź jak baranka. Jego ciało pochowano w grobie bogatego człowieka.
Znalezisko w pobliżu Morza Martwego
Sceptycy, zaniepokojeni wypełnieniem przez Jezusa proroctwa Izajasza (Księga Izajasza, rodz. 53), oskarżyli chrześcijan o zmianę tekstu po śmierci Jezusa. Ich opinia opierała się na fakcie, że Księga Izajasza, którą czytamy w Biblii – z masoreckiego Kodeksu z Aleppo datowanego na 935 n.e. – jest kopią, której treść datuje się na dziewięćset lat po Chrystusie.(81)
Jednakże w 1947 roku, kopia Księgi Izajasza została odkryta w pobliżu Morza Martwego, a datowanie węglem określiło rok jej powstania na 125 lat przed narodzeniem Chrystusa. A słowa Izajasza zawarte w Zwojach Znad Morza Martwego są praktycznie identyczne ze słowami Izajasza z masoreckiego Kodeksu w naszych Bibliach.(82) Innymi słowy, proroctwo o Mesjaszu istniało co najmniej 150 lat przed śmiercią Jezusa na krzyżu.
Ponieważ Żydzi wypatrywali Mesjasza, można by pomyśleć, że zinterpretują fragment Księgi Izajasza 53 jako mesjanistyczny. Chociaż większość Żydów odrzuciła Jezusa, wielu komentatorów uwierzyło, że Izajasz pisze o Mesjaszu.
„Na przykład, rabin Jonathan ben Uzziel… który żył na początku drugiego wieku naszej ery, zaczyna od prostych i godnych uwagi słów: Oto mój sługa, Mesjasz, będzie mu się wiodło; będzie wielki, będzie rósł w siłę i będzie mocny: jak dom Izraela oczekiwał go przez wiele dni… (przekład Księgi Izajasza 53 według Targum Jonatana, ad loc.)”.(83)
Talmud Babiloński, Midrasz Ruth Rabba i Zohar również uważają proroctwo Izajasza za mesjańskie. Podobnie sądził też wielki Rabin Majmonides. Ale wpływowy jedenastowieczny rabin Rashi twierdził, że fragment Księgi Izajasza odnosi się do narodu izraelskiego, a nie Mesjasza. Pogląd Rashiego uznaje dziś większość Żydów.(84)
Jednak interpretacja Rashiego zawiera poważne błędy. Na przykład, w wersecie 12, Izajasz mówi, że cierpiący sługa umiera za grzechy Izraela. Jak Izrael mógł umrzeć dla Izraela? Także prorok Zachariasz wyjaśnia, że kiedy Mesjasz zstąpi do Jerozolimy w dniach ostatecznych, Żydzi rozpoznają go po znamionach, których doznał na Ziemi.
„Będą patrzyć na mnie, którego przebili, i będą go opłakiwać, jak się opłakuje jedynaka; będą gorzko płakać nad nim, jak się płacze gorzko nad pierworodnym.”(85)
Czy możecie sobie wyobrazić tę scenę?! Jezus został przebity na krzyżu, a jego blizny będą widoczne dla wszystkich. Będzie to przyczyną wielkiej żałoby Żydów z powodu ich wcześniejszego odrzucenia Jezusa.
Więc, dlaczego większość Żydów odrzuciła Jezusa? Zasadniczo, jego żydowscy wyznawcy zaakceptowali go jako Mesjasza. Podobnie jak tysiące innych Żydów. To przywódcy religijni go odrzucili, ponieważ oczekiwali Mesjasza, który zniszczy wrogów Boga, przyniesie pokój na całym świecie, i ustanowi swoje królestwo w Jerozolimie.
Jednak głównym powodem, dla którego skazali Jezusa na śmierć, był fakt, że mówił o sobie jak o Bogu.(86)
Chociaż Jezus wypełnił prawie 200 proroctw, inne pozostają do wypełnienia, gdy powróci (patrz poniżej). Jakie jest prawdopodobieństwo, że Jezus mógł wypełnić tak wiele proroctw? Profesor matematyki Peter Stoner objaśnia niewiarygodne małe szanse na wypełnienie ośmiu proroctw przez zaledwie jedną osobę.
- Najpierw, pokryj obszar wielkości Teksasu srebrnymi monetami jednodolarowymi na wysokość około 70 cm.
- Następnie oznacz jedną z dolarówek i ukryj ją w przypadkowym miejscu.
- Na koniec poproś osobę, mającą zawiązane oczy, o odnalezienie tej monety za pierwszym podejściem.
Stoner porównuje prawdopodobieństwo znalezienia tej konkretnej jednodolarówki przez osobę z zawiązanymi oczami do spełnienia zaledwie 8 proroctw przez Jezusa. W kategoriach matematycznych, to byłoby 1017 (Jeden na sto biliardów).(87)
Proroctwa
o powrocie Mesjasza (Chrystusa)
W swoich ostatnich dniach Jezus powiedział, że powróci w mocy, aby osądzić świat.(88) Gdy Jezus opuścił Ziemię, dwa anioły przypominały uczniom o tej obietnicy.
I powiedzieli: Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie, wpatrując się w niebo? Ten Jezus, który został od was wzięty w górę do nieba, przyjdzie tak samo, jak go widzieliście wstępującego do nieba. (89)
Kilka proroctw ujawnia, że Mesjasz pewnego dnia osądzi wrogów Boga i ustanowi jego Królestwo w Jerozolimie. Chociaż Henrietta Mears zmarła na kilka lat przed przywróceniem Jerozolimy do suwerenności Izraela po wojnie sześciodniowej, jej zrozumienie biblijnych proroctw doprowadziło ją do napisania tych słów:
Żyd, dziś rozproszony po całym świecie, zbiera się z powrotem do swojej ziemi obiecanej. Jerozolima będzie stolicą potężnego królestwa. Nawrócony Izrael będzie świadkiem Boga.(90)
Starożytne proroctwa o Jerozolimie wypełniają się naszych oczach. Jednak zanim Mesjasz zniszczy wrogów Izraela, Jerozolima zostanie oblężona w wojnie wojen. W Księdze Zachariasza, czytamy:
„Zgromadzę bowiem do bitwy wszystkie narody przeciwko Jerozolimie, a miasto zostanie zdobyte, domy splądrowane i kobiety zgwałcone…” Wtedy Pan wyruszy i będzie walczył przeciwko tym narodom, tak jak wtedy, gdy walczył w dniu bitwy.
I jego nogi staną w tym dniu na Górze Oliwnej, która leży naprzeciw Jerozolimy od strony wschodniej…
A Pan będzie królem nad całą ziemią. W tym dniu jeden będzie Pan i jedno jego imię.”(91)
Jak prorok Zachariasz – 2500 lat temu – mógł przewidzieć wydarzenia, mające miejsce dzisiaj, gdyby jego słowa nie zostały natchnione przez Boga? A Zachariasz jest tylko jednym z kilku proroków, którzy pisali o tych wydarzeniach końca czasu.
Bardziej zdumiewające jest to, że te proroctwa o Jerozolimie zostały napisane w różnym czasie. Większość pisarzy nawet nie znało się nawzajem. Mało znany jest fakt, że Biblia to w zasadzie zbiór 66 różnych ksiąg, napisanych przez 40 różnych mężczyzn na przestrzeni 1600 lat.
Wielu biblistów wierzy, że zbliżamy się do tego czasu, kiedy Jezus Chrystus powróci na Ziemię w mocy i chwale. (Więcej o powrocie Jezusa można przeczytać tutaj: http://y-jesus.org/polish/more/jcb-jesus-coming-back/.)
Na następnej stronie znajduje się niesamowita historia tego, co wydarzyło się wkrótce po tym zdarzeniu.
Dwa lata po śmierci Tyndale’a przez jego angielskie tłumaczenie Biblii rozpoczęło się rozpowszechnianie przesłania Jezusa Chrystusa w całym Imperium Brytyjskim.
Z czasem jego przesłanie dotarło aż do odległej wyspy na południowym Pacyfiku, gdzie zatrzymali się marynarze okrętu HMS Bounty. Słynny bunt na Bounty był inspiracją dla pięciu filmów oraz licznych książek. Ale co ważniejsze, doprowadził do radykalnej zmiany na tej malutkiej wyspie.
W 1789 roku, pijani marynarze i buntownicy, w towarzystwie kilku tahitańskich kobiet, uciekli do opustoszałego tropikalnego raju na wyspie Pitcairn na Południowym Pacyfiku. Mieszkańcy wyspy wkrótce stali się rozwięźli, rozpustni, zaczęli dopuszczać się przemocy oraz morderstw. Ostatecznie przeżył jeden mężczyzna, był to John Adams (pseudonim Alexander Smith) oraz 11 kobiet i 23 dzieci. Ray Stedman opowiada, co się wtedy wydarzyło:
Jako ostatni żyjący, Smith czuł się odpowiedzialny, za opiekę nad kobietami i dziećmi, które pozostały bez ojców. Żałował swojej grzesznej przeszłości i wiedział, że brakowało mu mądrości by troszczyć się o kobiety i dzieci. Potrzebował czyjegoś przewodnictwa.
Przeglądając morską skrzynię, Smith znalazł Biblię. W ciągu następnych kilku tygodni, przeczytał ją od deski do deski. Następnie prosił Boga, aby przejął kontrolę nad jego życiem. Nauczał czytania Biblii kobiety i dzieci.(93)
Ponieważ Biblię czytano, według niej nauczano i stosowano ją w życiu ludzi, miała ona przemieniający wpływ na całą wyspę.
W 1808 roku amerykański statek wielorybniczy Topaz zatrzymał się na Pitcairn. Amerykanie byli pierwszymi gośćmi na wyspie od czasu buntu na Bounty, osiemnaście lat wcześniej. Marynarze z promu Topaz byli zdumieni, gdy znaleźli uporządkowane społeczeństwo chrześcijańskie, w którym nie było zbrodni, choroby, żadnego alkoholizmu i analfabetyzmu.(94)
Tłumaczenie Biblii przez Tyndale’a dotarło również do pijanego handlarza niewolników, Johna Newtona. Gdy Newton przyjął chrześcijaństwo, z handlarza niewolników przemienił się w ich wyzwoliciela. Wdzięczny za Boże przebaczenie, napisał piosenkę „Cudowna Boża łaska“ (Amazing Grace) i pracował nad uwolnieniem tych, których zniewolił. Odmienione życie Newtona i pragnienie uwolnienia niewolników pomogły Williamowi Wilberforce’owi w 1833 r. przekonać Parlament do zniesienia niewolnictwa w Wielkiej Brytanii.
Trzydzieści lat później, za przykładem Anglii, prezydent Stanów Zjednoczonych Abraham Lincoln wydał Proklamację Emancypacji, przyznając wolność wszystkim niewolnikom. Przypisując zasługę Biblii, Lincoln stwierdził:
W odniesieniu do tej wielkiej księgi muszę tylko powiedzieć, że jest to najlepszy dar, jaki Bóg dał człowiekowi. Całe dobro, które Zbawiciel dał światu, zostało przekazane za pośrednictwem tej książki.(95)
Biblia wciąż przemienia życie tych, którzy biorą jej słowa do serca. Jej motywem przewodnim jest to, że Bóg kocha nas tak bardzo, że dał swego Syna, Jezusa Chrystusa, aby umarł za nasze grzechy, umożliwiając nam osobistą więź z Nim i życie wieczne z Bogiem.(96)
Jeśli Biblia jest prawdziwa, jak twierdzili Jezus i apostołowie, to jej słowa należy traktować poważnie. Dowody na jej rzetelność naukową, historyczną i proroczą dostarczają przekonujących dowodów na to, że jest ona prawdziwa.
Niezależnie od tego, czy wierzysz, że Biblia jest prawdziwa, czy wciąż masz wątpliwości, zachęcamy Cię do przeczytania jej w celu wyciągnięcia własnych wniosków. Dobrym miejscem do rozpoczęcia jest Ewangelia według św.Jana z Nowego Testamentu. Jeśli nie masz jeszcze Biblii, możesz uzyskać do niej dostęp pod następującym linkiem: https://www.biblegateway.com/passage/?search=john+1-21&version=NCV
Czytając Biblię, pomyśl o niej, jak o liście Boga do Ciebie, ukazującym Jego miłość i przebaczenie w Jezusie Chrystusie. Co najważniejsze, zauważ, że Jezus pragnie osobistej relacji z nami, niezależnie od tego, co zrobiliśmy lub myśleliśmy. Jezus powiedział:
„Ja przyszedłem, aby miały życie i aby miały je w obfitości.”(97) (Ewangelia św Jana 10:10b UBG)
Odkryj, jak mieć osobistą relację z Jezusem Chrystusem tutaj: http://y-jesus.org/polish/wwrj/7-jesus-relevant-today/.
Kliknij tutaj, aby podzielić się z nami, czy ten artykuł okazał się pomocny at y-jesus.com
Endnotes – Is the Bible True?
- Richard Dawkins, A Devil’s Chaplain: Reflections on Hope, Lies, Science, and Love (Boston: Houghton Mifflin, 2003), 245.
- http://quotes.lifehack.org/quote/richard-dawkins/the-bible-should-be-taught-but-emphatically/.
- Cited in Lee Strobel, The Case for Faith (Grand Rapids, MI: Zondervan, 2000), 141.
- C. S. Lewis, The Inspirational Writings of C. S. Lewis: Surprised by Joy (New York: Inspirational Press, 1986), 122–3.
- C. S. Lewis, God in the Dock (Grand Rapids, MI: Eerdmans, 1970 ), 101.
- J. I. Packer, Knowing God (Downers Grove, IL: InterVarsity Press, 1993), 113.
- Citation from Surprised by Joy, http://home.comcast.net/~pegbowman/BritishSaints/LewisCS.htm.
- Genesis 1:1.
- Hebrews 11:3, J. B. Phillips.
- Brian Greene, The Elegant Universe (New York: Vintage, 2000), 81-82.
- Isaiah 40:21-22.
- George Smoot and Keay Davidson, Wrinkles in Time(New York: Avon, 1993), 17.
- Lawrence M. Krauss, “The End of the Age Problem and the Case for a Cosmological Constant Revisited,” Astrophysical Journal 501 (1998): 461–6.
- Hugh Ross, The Creator and the Cosmos, 3rd ed. (Colorado Springs, CO: NavPress, 2001), 175–99.
- Fred Hoyle, “Let there be Light,” Engineering and Science(November 1981).
- Edward Harrison, Masks of the Universe (New York: Norton, 1978), 116.
- Stephen Hawking, A Brief History of Time (New York: Bantam, 1990), 125.
- John Boslough, Stephen Hawking’s Universe(New York: Avon, 1989), 109.
- Paul Davies, God and the New Physics (New York: Simon & Schuster, 1983), 174.
- Robert Jastrow, God and the Astronomers (London: W. W. Norton, 1992), 107.
- To read the major arguments for the two different interpretations of yom, see Rich Deem, “Genesis Clearly Teaches That the Days Were Not 24 Hours,” Evidence for God, http://www.godandscience.org/youngearth/genesis.html; and James Stambaugh, “The Meaning of ‘Day’ in Genesis,” Institute for Creation Research, http://www.icr.org/article/meaning-day-genesis/.
- Gerald L. Schroeder, Genesis and the Big Bang (New York: Bantam, 1990), 85.
- 2 Peter 3:8, NCV.
- Francis Crick, Life Itself (New York: Simon & Schuster, 1981), 88.
- Quoted in William A. Dembski and James M. Kushiner, eds., Signs of Intelligence(Grand Rapids, MI: Brazos, 2001), 108.
- Ibid., 115.
- Quoted in Gary Habermas, interview with Antony Flew, “My Pilgrimage from Atheism to Theism,” Philosophia Cristi (winter 2005).
- Cited in http://www.wsj.com/articles/eric-metaxas-science-increasingly-makes-the-case-for-god-1419544568.
- R. K. Harrison, Introduction to the Old Testament (Grand Rapids, MI: Eerdmans, 1969), 201.
- “The discovery of the codified Laws of Hammurabi (ca. 1700 B.C.), the Lipit-Ishtar code (ca. 1860 B.C.), the Laws of Eshnunna (ca. 1950 B.C.) and the even earlier Ur-Nammu code have refuted these claims.” Cited in Ken Boa and Larry Moody, I’m Glad You Asked (Wheaton, IL: Victor, 1977), 97.
- Paul Johnson, A History of the Jews (New York: Harper, 1988), 27.
- Biblical Archaeology Society Staff, “The Tel Dan Inscription: The First Historical Evidence for King David from the Bible,” Bible History Daily, September 17, 2014, http://www.biblicalarchaeology.org/daily/biblical-artifacts/artifacts-and-the-bible/the-tel-dan-inscription-the-first-historical-evidence-of-the-king-david-bible-story/.
- Lazar Berman, “Archaeologists Say They Have Found One of King David’s Palaces,” The Times of Israel, July 18, 2013, http://www.timesofisrael.com/archaeologists-say-one-of-king-davids-palaces-found/.
- Paul Johnson, “A Historian Looks at Jesus,” speech to Dallas Seminary, 1986.
- Bruce M. Metzger, The Text of the New Testament(New York: Oxford University Press, 1992), 39.
- Owen Jarus, “Mummy Mask May Reveal Oldest Known Gospel,” Live Science, January 18, 2014, http://www.livescience.com/49489-oldest-known-gospel-mummy-mask.html.Note: Craig Evans, an expert on ancient texts, says, “A combination of carbon-14 dating, of studying the handwriting on the fragment and studying the other documents found along with the gospel…led the researchers to conclude that the fragment was written before the year 90.”
- Metzger, 36–41.
- http://normgeisler.com/articles/Bible/Reliability/Norman%20Geisler%20-%20Updating%20the%20Manuscript%20Evidence%20for%20the%20New%20Testament.pdf.
- Ibid.
- John A. T. Robinson, Can We Trust the New Testament?(Grand Rapids, MI: Eerdmans, 1977), 36.
- Cited in Norman L. Geisler and Frank Turek, I Don’t Have Enough Faith to Be an Atheist (Wheaton, IL: Crossway, 2004), 243.
- William F. Albright, “Toward a More Conservative View,” Christianity Today, January 18, 1993, 3.
- http://y-jesus.com/wwrj/1-jesus-real-person/.
- Rene Salm, “The Myth of Nazareth: The Invented Town of Jesus. Does it Really Matter?” December 22, 2009, http://www.nazarethmyth.info/naz2article.html.
- Associated Press, “First Jesus-Era House Discovered in Nazareth,” December 22, 2009.
- N. S. Gill, “Pontius Pilate,” About Education, http://ancienthistory.about.com/od/pontiuspilate/g/PontiusPilate.htm.
- Jennifer Walsh, “Ancient Bone Box Might Point to Biblical Home of Caiaphas,” com,August 31, 2011, http://www.msnbc.msn.com/id/44347890/ns/technology_and_science-science/t/ancient-bone-box-might-point-biblical-home-caiaphas/.
- Cited in Geisler and Turek, I Don’t Have Enough Faith, 256.
- Cited in Josh McDowell,The New Evidence That Demands a Verdict(Nashville: Thomas Nelson, 1999), 61.
- Johnson, “A Historian Looks at Jesus.”
- Cited in “Are the Gospels True?” Y-Jesus, http://y-jesus.com/wwrj/4-are-gospels-true/1/.
- Cited in McDowell,
- Peter Steinfels, “Jesus Died – And Then What Happened?” New York Times,April 3, 1988, E9.
- C. S. Lewis, Mere Christianity (San Francisco, CA: Harper, 2001), 170.
- James Kennedy and Jerry Newcombe, What If the Bible Had Never Been Written? (Nashville: Thomas Nelson, 1998), 213.
- McDowell, 12–13.
- Deuteronomy 18:20-22.
- Romans 3:29, NLT.
- Deuteronomy 28:1, 15, 64, NCV.
- Amos 9:14-15, NCV.
- Ezekiel 36:16-23; Luke 21:24.
- Jeremiah 9:16.
- “Jerusalem,” Wikipedia, http://en.wikipedia.org/wiki/Jerusalem.
- Johnson, History of the Jews, 4.
- Ray C. Stedman, God’s Loving Word(Grand Rapids, MI: Discovery House, 1993), 50.
- Isaiah 52:13—53:12; Zechariah 12—14.
- Isaiah 9:6, NIV
- Isaiah 7:14.
- Jeremiah 23:5.
- Micah 5:2.
- Isaiah 53:3.
- Psalm 41:9.
- Zechariah 11:12.
- Isaiah 53:7.
- Zechariah 12:10.
- Isaiah 53:12.
- Isaiah 53:9.
- Psalm 16:10.
- Luke 19:10.
- Portions of Isaiah 53, NCV.
- Randall Price,The Stones Cry Out(Eugene, OR: Harvest House, 1997), 280.
- McDowell, 79.
- “Isaiah 53: How Do the Rabbis Interpret This?” Hear Now! http://www.hearnow.org/isa_com.html.
- Rachmiel Frydland, “The Rabbis’ Dilemma: A Look at Isaiah 53,” Jews for Jesus, http://www.jewsforjesus.org/publications/issues/v02-n05/isaiah53.(For more detail see http://wisdomintorah.s3.amazonaws.com/medialibrary/Isaiah-53-Rabbis-Commentaries.pdf)
- Zechariah 12:10, NLT.
- “Did Jesus Claim to Be God?” Y-Jesus, http://y-jesus.com/more/jcg-jesus-claim-god/.
- http://sciencespeaks.dstoner.net/Christ_of_Prophecy.html.
- John 19:34.
- Acts 1:11, NCV.
- Henrietta C. Mears, What the Bible Is All About, ed. (Ventura, CA: Regal, 1983), 291.
- Zechariah 14:2-3, 9, NCV.
- http://en.wikipedia.org/wiki/William_Tyndale
- 2 Timothy 3:16.
- Ibid., 24.
- Cited in https://abrahamlincolnandthecivilwar.wordpress.com/2014/09/07/baltimore-black-delegation-gives-president-lincoln-a-bible/.
- John 3:16.
- John 10:10b,NCV.